حمله قلبی که از لحاظ بالینی به «آنفارکتوس میوکارد» معروف است آسیب دائمی یا مرگ ماهیچه‌های قلب به دلیل فقدان خون حاوی اکسیژن است.
حمله قلبی می‌تواند ناشی از رژیم غذایی نامناسب، سیگار کشیدن، مصرف الکل، فشارخون بالا، سبک زندگی بی تحرک، و سایر عوامل دیگر از جمله موارد ژنتیکی باشد.
محققان در یک مطالعه بین المللی دریافتند افراد دارای گروه‌های خونی A، B و AB در مقایسه با گروه خونی O بیشتر در معرض خطر بیماری‌های قلبی-عروقی، بخصوص سکته قلبی، قرار دارند.
یافته‌های این مطالعه که شامل ۱.۳ میلیون نفر بود حاکی از آن است تمامی افراد دارای گروه خونی بغیر از O، ۹ درصد بیشتر در معرض مشکلات قلبی-عروقی بخصوص سکته قرار دارند.
این یافته نشان می‌دهد گروه خونی باید به عنوان یک فاکتور مهم پیشگیری از مشکلات سلامت قلب در کنار سن، جنسیت، وزن، فشارخون سیستولیک و میزان کلسترول در نظر گرفته شود.
با وجودیکه همچنان دلایل ارتباط حمله قلبی و گروه خونی ناشناخته باقی مانده است، اما این گمانه زنی وجود دارد که افراد دارای گروه خونی بغیر از O، ۲۵ درصد بیشتر دارای فاکتور von-will brand (مولفه مهم خونی که منجر به لخته شدن می‌شود) هستند.
همچنین برخی محققان هم دریافته اند که افراد دارای گروه خونی A، B و AB دارای میزان بالاتر پروتئین لخته کردن خون هستند که در نتیجه موجب تجمع بیشتر کلسترول می‌شود.
محققان احتمال می‌دهند عوامل ژنتیکی نیز در این موضوع دخیل باشند که احتمال ابتلا به سکته را بیشتر می‌کنند. برای مثال در افرادی که گروه خونی AB دارند، گلبول‌های قرمز خون با احتمال بیشتری در کنار یکدیگر انباشته می‌شوند که این عامل خطر سکته را بیشتر می‌کند.
