انتخاب حسن عباسی به عنوان دارو یک جشنواره نشان داد که تندروی در ایران طرفداراهای پروپاقرص خود را دارد که توجهی به وضعیت جامعه و انتظارات مردم ندارد.
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: انتخاب حسن عباسی رئیس مرکز «بررسی‌های دکترینال امنیت بدون مرز ایران» و موسسه اندیشکده یقین به عنوان داور جشنواره عمار نشان داد که هنوز برخی از جریان‌های سیاسی در ایران به ویژه جبهه پایداری از تفکرات رادیکالی مثل حسن عباسی حمایت می‌کنند و حاضر هستند خود را خرج این افراد و اندیشه‌شان کنند.
در این مدت حسن عباسی کم حاشیه برای جامعه ایران ایجاد نکرده و تا توانسته، مردم را عصبانی کرده است. هنوز که هنوز است حرف‌های او در مورد فوتبالیست‌ها بر سر زبان‌هاست. حالا چرا این فرد به عنوان داور یک جشنواره انتخاب می‌شود، جای سوال دارد.
البته می‌دانیم که همه کاره جشنواره عمار، وحید جلیلی است. هرچقدر سعید در سیاست خارجی، دیدگاه بسته و یک طرفه‌ای دارد و مذاکره و رسیدن به توافق را برای کشور مضر می‌داند، وحید هم در حوزه فرهنگ همانقدر معتقد به حذف جریان‌های مختلف از سینماست و به دنبال تک صدایی در حوزه فرهنگ است. صدایی که خود انقلابی می‌خواندش.
داستان جبهه پایداری و ایران دقیقا داستان حذف نیروهای مختلف و جایگزین کردن کسانی که به اصطلاح انقلابی خوانده می‌شوند. حسن عباسی و رائفی‌پور در این دسته تعریف می‌شوند.
نگاه کنید هرجا این جبهه فعال است، با حذف نیروهای کارآمد روبرو هستیم. صداوسیما را نگاه کنید، تمام کسانی که می‌توانستند جذب مخاطب کنند از قاب تلویزیون حذف شدند و جای آنها را افرادی گرفته‌اند که همفکر جبهه پایداری هستند.
همان‌هایی که قالیباف در گفت‌وگویی اعلام کرد به رییس قوه قضاییه ایراد گرفته‌اند که چرا با فلانی و بهمانی جلسه گذاشته‌ای و حرف آنها را شنیده‌ای؟
جبهه پایداری نه تنها حذف می‌کند، بلکه دوست ندارد صدایی از جریان حذف شده بیرون بیاید. برای آنها معنا ندارد که دیگران هم نقشی در قدرت داشته باشند.
آنها مانند کودکانی هستند که همه چیز را برای خود می‌خواهند و دوست ندارند دیگر سهمی برای خود بردارند و اگر این اتفاق بیفتد شروع به نق زدن می‌کنند.
کافی است تاریخ جمهوری اسلامی را مرور کنید و ببیند از وقتی جبهه پایداری وارد ادبیات سیاسی ایران شد، چرخه تندروی و افراطی گری چه سرعتی پیدا کرد.
در شرایط فعلی که جامعه احتیاج به آرامش و جا انداختن فرهنگ گفت‌وگو دارد، این جریان با میدان دادن به حسن عباسی و فشار به دیگر افراد برای دیدار نکردن و حرف نزدن با جریان‌های سیاسی مختلف به دنبال بستن راه گفت و گو در کشور هستند.
همانگونه که در سیاست خارجی بامطرح کردن زمستان سخت اروپا، مسیر رسیدن به توافق را بستند و اجازه ندادند برجام احیا و اقتصاد ایران سروسامان بگیرد.
القصه که انتخاب حسن عباسی به عنوان دارو یک جشنواره نشان داد که تندروی در ایران طرفداراهای پروپاقرص خود را دارد که توجهی به وضعیت جامعه و انتظارات مردم ندارد.
