اگر تصمیمات کلان اقتصادی به شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا سپرده شده و امر فرهنگ هم به شورای عالی انقلاب فرهنگی و هیأت عالی نظارت بر حُسن اجرای سیاست‌های کلی نظام هم البته هست مجلس شورای اسلامی دقیقا چه کاره است؟
مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: انتشار خبر مصوبه شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا دربارۀ مولدسازی دارایی‌های دولت که به معنی واگذاری دارایی‌های مازاد است از وجوه مختلف قابل بررسی است و نقد و نظرها هم شروع شده اما این یادداشت در پی طرح موضوعی دیگر است و عجالتا به خود محتوای این مصوبه کار ندارد.
نخست به ترکیب “هیات عالی مولدسازی دارایی‌های دولت” توجه کنیم که مرکب است از از هفت عضو: معاون اول رییس جمهوری، وزیر امور اقتصادی و دارایی، وزیر کشور، وزیر راه و شهرسازی، رئیس سازمان بودجه و برنامه، یک نماینده از طرف رییس مجلس و یک نماینده از طرف رییس قوه قضائیه. دبیرخانه و مجری مصوبات هم وزارت امور اقتصادی و دارایی است.
بدین ترتیب می‌توان پرسید اگر تصمیمات کلان اقتصادی به شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا سپرده شده و امر فرهنگ به شورای عالی انقلاب فرهنگی و هیأت عالی نظارت بر حُسن اجرای سیاست‌های کلی نظام هم در مجمع تشخیص مصلحت نظام تشکیل شده نهادی به نام مجلس شورای اسلامی – که قرار بود در رأس امور باشد- دقیقا چه کاره است و اصلا با این وضعیت به چه کار می‌آید؟ تازه همین مجلس که حاصل اِعمال نظارت از نوع استصوابی شورای نگهبان است و مصوبات آن را هم شورای نگهبان باید تأیید کند.
احتمالا گفته خواهد شد اولا رییس همین مجلس یکی از اعضای شورای عالی هماهنگی سران قواست و ثانیا سه عضو هیأت هم وزیرانی هستند که از مجلس رأی اعتماد گرفته‌اند و نمایندگان می‌توانند از آنان سؤال یا حتی استیضاح‌شان کنند و ثالثا یک نمایندۀ مجلس هم عضو این هیأت است. بامزه اما این که همین یک نماینده را هم باید رییس مجلس معرفی کند نه این که مثل عضو هیأت نظارت بر مطبوعات نمایندگان برگزینند. انگار مجلس یک اداره است و نمایندگان کارمند آن و رییس مجلس هم رییس کارمندان. با این اوصاف پس چرا اسم آن را «خانه ملت» گذاشته‌اید اگر تنها یک اداره است؟
در پاسخ به توجیه حضور رییس مجلس در شورای عالی باید یادآور شد در واقع او رییس به معنی مصطلح کلمه نیست. بلکه مدیر یا سخن‌گوی اکثریتمجلس است کما این که امکان عزل هیچ نماینده‌ای را ندارد و نمایندگان هر یک به تنهایی شأن مستقلی دارند و نماینده هم مرئوس رییس مجلس نیست در حالی که وزیران مرئوس رییس دولت‌اند. ثانیا یک نماینده در بین هفت نفر به خوبی گویاست که از او چه نقشی بر می‌آید. تازه آن هم با معرفی رییس و نه با انتخاب همۀ نمایندگان! محسن مخملباف قبل از تغییر نگاه و زمانی که کارگردانی کاملا ایدیولوژیک و به شدت ارمان خواه بود یک تئاتر تلویزیونی ساخت به نام حصار در حصار. حالا اما انگار داستان انحصار در انحصار است!قیاس این هیأت باهیأت‌هایی مانند هیأت نظارت بر مطبوعات هم درست نیست چون آنجا اصل بر آزادی مطبوعات است نه کنترل ولی اینجا اصل باید بر کنترل باشد و تازه در آن هیأت نمایندگان انتخاب می کنند و اینجا رییس و مهم تر مجوز نشریه دادن کجا و دارایی های دولت را واگذاشتن کجا؟!
دربارۀ وزیران نیز باز در اکثریت نیستند و چه بسا یک وزیر با تنها به نصف به علاوه یک آرای نمایندگان وزیر شده باشد و نزدیک به نصف دیگر با او مخالف باشند و ارادۀ مجلس بر آن حاکم نیست.
سؤال مشخص این است که با وجود نهادهای متعدد قانون‌گذاری مانند همین شورای عالی هماهنگی اقتصادی و شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی فضای مجازی مشخص است که هر وزارتخانه نقش ادارۀ تدارکات آن شورا را ایفا می‌کند کما این‌که سال‌هاست وزیر کشور به معاون اجرایی شورای نگهبان در امر انتخابات بدل شده و کسی دیگر معاون سیاسی و رییس ستاد انتخابات را به عنوان مسؤول اصلی برگزاری انتخابات نمی شناسد و در آخرین انتخابات مجلس در سال 98 هم دیدیم که معاون وقت وزیر کشور - آقای عرف- تنها به پرسش‌های شکلی پاسخ می‌داد و باقی را به شورای نگهبان ارجاع می‌داد.اگر در این فهرست شورای عالی امنیت ملی را نیاورده‌ام به این خاطر است که در قانون اساسی تعریف شده و نقش آن مشخص است و قانون‌گذاری نمی کند ولی نه از این شوراها ( هماهنگی سران و انقلاب فرهنگی و فضای مجازی) در قانون اساسی یاد نشده و به اقتضای شرایط شکل گرفته اند. اشکال ندارد. اما سؤال این است: در این میان مجلس چه کاره است؟ همین مجلس استصوابی که نمایندگان آن اکثریت مردم ایران را نمایندگی نمی کنند. با این اوصاف البته باید به نمایندگانی که هر از گاهی طرح‌های عجیب ارایه می‌دهند حق داد. چرا که اقتصاد در دست آن شورای عالی است و فرهنگ هم در اختیار این شورای عالی و فضای مجازی با یک شورای عالی دیگر است و دربارۀ سیاست هم جای دیگر تصمیم‌گیری می‌شود نمایندگان باید به امری سرگرم باشند یا نه؟!
