فینال جام حذفی، از کف رفتن یک جام دیگر و حرکات منحصر به فرد ریکاردو ساپینتو که ملغمه ای از داد و بیداد و پرتاب بطری بود، فرصتی برای سرپرست باشگاه استقلال فراهم کرد تا با خیال آسوده، هر آنچه دلش می خواهد درباره سرمربی پرتغالی سخن بگوید.
حالا همه چیز مشخص است؛ ساپینتو خواسته هایی مبنی بر افزایش قرارداد دارد و باشگاه استقلال نیز دل خوشی از این بابت ندارد. قیمت دلار در این بازار عجیب، مشخص نیست؛ ضمن اینکه معلوم هم نیست حتی با وجود تمدید قراردادِ دلاری ساپینتو، امیدی به کسب حداقل یک جام در فصل آینده باشد.
راه حل چیست؛ ادامه این راه نامعلوم و پر مخاطره با ساپینتو یا یک خداحافظی محترمانه با مرد پر حاشیه نیمکت استقلال؟
بعید است باشگاه استقلال پس از پایان کار ساپینتو، سراغ یک مربی خارجی دیگر برود؛ چون این اقدام مقرون به صرفه نیست. مربی خارجی، هم برای باشگاه هزینه دارد و هم اینکه او تا بخواهد با فضای فوتبال ایران آشنا شود، زمان هدر می رود. استقلال بیش از این نمی تواند برای انتخاب سرمربی جدید صبر کند؛ ساپینتو یا می آید یا بی خیال سرمربیگری در این تیم می شود.
میان گزینه های ایرانی نیمکت استقلال، مهدی رحمتی با نساجی مازندران به توافق رسید اما جواد نکونام، حی و حاضر است و به نظر می رسد تنها رقیب او هم ساکت الهامی باشد. در نتیجه استقلال زودتر از موعد مقرر و در وقت مناسب، می تواند دست به انتخاب نهایی بزند و کار را یکسره کند.
درباره جواد نکونام باید بگوییم که ماجرای حضور او در استقلال، شباهتی به تیم ملی ندارد. نکونام در تیم ملی رقیبی به نام امیر قلعه نویی داشت اما او امروز برای رسیدن به نیمکت استقلال، فقط ساکت الهامی را مقابل خود می بیند که بعید به نظر می رسد این بار گوی و میدان را به او واگذار کند.
