نقل و انتقالات زمستانی با خریدهای آنچنانی تیم‌های لیگ برتری به پایان رسید. یکی از مواردی که کمتر کسی به آن توجه کرد قیمت‌های نجومی و سرسام آور بازیکنان شاغل در لیگ برتر بود. بازیکنانی که با ارقام ۱۰، ۱۵ و ۲۰ میلیارد تومانی جابه‌جا شدند و به عضویت تیم‌های مختلف در آمدند.
در همین ارتباط ناصرمحمدخانی فوق ستاره تیم ملی و فوتبال ایران در دهه ۶۰ گفت: به شخصه مخالف دستمزد بالای فوتبالیست‌ها نبوده و نیستم. خداوند به هر کسی یک استعدادی داده است. یکی هنرمند قابلی است، دیگری معمار خوبی است و یکی هم بهتر از بقیه می‌تواند فوتبال بازی کند. ضمن آن که در همه کشورهای دنیا، فوتبالیست‌ها به نسبت سایرین و حتی ورزشکاران رشته‌های دیگر دستمزد بیشتری می‌گیرند.
وی ادامه داد: این موضوع شامل حال فوتبال کشورمان نیز می‌شود. فوتبالیست‌ها دستمزد بیشتری می‌گیرند و هر چه هم می‌گیرند نوش جانشان اما این وسط یک مسئله وجود دارد. متأسفانه به نظر می‌رسد بازیکنان فوتبال به نسبت دستمزدهای خود رشد نکرده اند. قیمت بازیکنان بالا رفته اما کیفیت به نظر من نه! ما در سال‌های نه چندان دور بازیکنان فوق العاده ای داشتیم که امروز دیگر اثری از آنها نیست.
مهاجم گریزپای اسبق تیم ملی و پرسپولیس افزود: من مطلبی در مورد احمدرضا عابدزاده خواندم که از افشین پیروانی پرسیده بود که اگر امروز بازی می‌کرد چقدر باید دستمزد می‌گرفت؟ باور کنید احمدرضا عابدزاده یا مجتبی محرمی اگر امروز بازی می‌کردند واقعا هیچ باشگاه ایرانی نمی‌توانست آنها را بخرد. در دهه ۶۰ ما ستاره‌هایی مثل حمید درخشان، شاهرخ و شاهین بیانی، عبدالعلی چنگیز، حمید علیدوستی، محمد پنجعلی و … داشتیم که بدون پول آنچنانی ستاره بودند. من چنین ستاره‌هایی را الان کمتر می‌بینم گرچه ستاره‌هایی مثل مهدی طارمی‌و سردار آزمون را می‌بینیم که لژیونر شده اند.
ناصرمحمد خانی ادامه داد: دلیل اصلی آن فقدان استعدادیاب‌ها و نابودی باشگاه‌های سازنده است. در فوتبال امروز نتیجه حرف اول و آخر را می‌زند و بر همین اساس مربیان خیلی ریسک نمی‌کنند. یک سرمربی باید اطمینان خاطر و امنیت شغلی داشته باشد تا به بازیکن جوان بازی دهد. زمانی که ما بازی می‌کردیم به طور مثال نایب روئین دل سال‌ها سرمربی تیم سازنده بانک ملی و به بازیکن سازی مشغول بود. در خوزستان، گیلان و مازندران هم مربیان سازندگی می‌کردند چون شغل آنها در خطر نبود. امروز اگر یک روز تیم نتیجه نگیرد تمام کاسه و کوزه‌ها بر سر، مربی آن تیم شکسته می‌شود و بر همین اساس مربیان ایرانی چاره ای جز بازی دادن به بازیکنان با تجربه ندارند.
ستاره اسبق فوتبال ایران تصریح کرد: شاید یکی از اقداماتی که بتوان انجام داد، وادار کردن تیم‌های لیگ برتری برای داشتن تیم‌های پایه قوی و برگزاری منظم مسابقات کشوری با تبلیغات مناسب باشد. از دل همین مسابقات می‌توان استعدادهای خوبی پیدا کرد. گرچه می‌دانم برخی تیم‌ها در این زمینه فعالیت خوبی دارند اما کافی نیست. سال‌هاست تیم امید کشورمان نمی‌تواند به المپیک صعود کند و هر ۴ سال یک بار ما می‌بازیم، صعود نمی‌کنیم و زانوی غم بغل می‌گیریم تا ۴ سال بعد! کسی نمی‌پرسد چرا مسابقات فوتبال آموزشگاهی به شکل گذشته برگزار نمی‌شود؟ چرا استعدادیاب‌ها علاقه ای برای پیدا کردن بازیکن مستعد نشان نمی‌دهند و چرا مدارس فوتبال پولکی فوتبال ایران را بلعیده است؟ من امروز را نمی‌بینم بلکه نگران آینده فوتبال ایران هستم.
ناصرمحمدخانی تأکید می‌کند: باز تکرار می‌کنم من ناصر محمدخانی، مخالف پول خوب گرفتن بازیکنان نیستم. فوتبال خیلی زود به اتمام می‌رسد و شاید عمر مفید پول درآوردن یک فوتبالیست ۱۰ سال باشد. خود من هم اگر آن زمان چند سالی در قطر بازی نمی‌کردم امروز در زندگی با هزار و یک مشکل دست و پنجه نرم می‌کردم. با این حال می‌گویم هر کسی به اندازه استعدادش ببرد. با پول یک بازیکن گرانقیمت امروز می‌توان یک آکادمی‌شناسایی و پرورش بازیکن زد و به فوتبال ایران خدمت کرد.
فوق ستاره تکنیکی فوتبال ایران در پایان می‌گوید: من خیلی دوست دارم در مسابقات لیگ برتر، دریبل ببینم، شوت زیبا ببینم یا یک حرکت تکنیکی که من بیننده را به وجد بیاورد اما کم پیش می‌آید. چندی پیش شیراز بودم و باور کنید وسط بازی فوتبال تلویزیون را خاموش کرده و به خیابان رفتم از بس بازی دفاعی و محتاطانه بود! اسمی‌نمی‌آورم اما ۴۵ دقیقه یک شوت درست و حسابی به چارچوب دروازه‌ها ندیدم و شاهد یک بازی کسالت آور بودم. همه ما فوتبالدوستان علاقمند هستیم بازی‌های زیبا و تماشاگر پسند ببینیم و این مستلزم توجه به استعدادها و بازیکنان خوب، تکنیکی و آینده دار است.
