در لیگ نوزدهم و با شروع فصل خیلی‌ها فکر می‌کردند پرسپولیس بدون برانکو دیگر آن قدرت لازم را ندارد و نمی‌تواند قهرمان شود. اتفاقی که برعکسش رخ داد و در آن فصل هم پرسپولیس به قهرمانی رسید. کالدرون شناخت زیادی از فوتبال ایران نداشت و در همان نیم فصل اول لیگ نوزدهم، چهار شکست را متحمل شد. با این حال سرمربی آرژانتینی یک اسلحه کشنده به نام مهدی ترابی داشت که یک تنه در خیلی از بازی‌ها کار را برای پرسپولیس در می‌آورد.
مهدی در همه این سال‌ها جزو بهترین و تاثیرگدذارترین بازیکنان پرسپولیس به حساب می‌آمد و حتی وقتی مثل فصل پیش هم درخشش همیشگی را نداشت، باز هم بهترین بازیکن پرسپولیس بود. ترابی در اویل امسال شرایط خوبی نداشت و خیلی‌ها به یحیی گل محمدی توصیه کردند که برای چند بازی این بازیکن را نیمکت نشین کند. یحیی، اما این کار را نکرد و پای ستاره تیمش ایستاد. بعد از جام جهانی اوضاع برای ترابی کمی بهتر شد و در همان اولین بازی مقابل استقلال هر دو گل تیمش را ساخت.
مهدی رفته رفته اوج گرفت و این اواخر هم ستاره بی، چون و چرای پرسپولیس بود. ستاره این روز‌های پرسپولیس، تا هفته بیست و یکم این فصل هیچ گلی نزده بود. از هفته بیست و یکم تا سی‌ام، ترابی در لیگ برای پرسپولیس ۷ گل زد و ۳ پاس گل داد تا با حساب ۵ پاس گلی که قبلا داده بود، با آمار بسیار خوب ۷ گل و ۸ پاس گل لیگ را به اتمام برساند و تاثیرگذارترین بازیکن این فصل تیمش باشد.
ترابی در بازی‌های پرسپولیس در سال جدید فوق العاده بود و نقش پررنگی در قهرمانی این تیم در لیگ برتر داشت. هرچند موتور ترابی در این فصل دیر روشن شد، ولی این اتفاق به موقع و بهترین زمان از فصل برای خودش و پرسپولیس افتاد. در واقع گل محمدی برای قهرمانی در این فصل دقیقا به درخشش ستاره‌ای مثل ترابی نیاز داشت تا جام را مال خود کند. بازیکنی که موتور متحرک پرسپولیس در خط حمله بود و هر زمانی او راه می‌افتاد، پرسپولیس می‌توانست صاحب موقعیت گلزنی شود.
مهدی که یکی از ملی پوشان پرسپولیس هم به حساب می‌آید، در جام حذفی هم درخشان داشت و در همین بازی نیمه نهایی مقابل هوادار موفق شد هم برای تیمش پنالتی بگیرد و هم به وحید امیری پاس گل بدهد. حالا یحیی و هواداران پرسپولیس امید زیادی دارند که در بازی پایانی فصل و تقابل با استقلال در فینال جام حذفی، درخشش ترابی ادامه داشته باشد و رنگ دومین جام فصل هم قرمز شود.
