پایان مسابقات لیگ برتر بی تردید انتهای قصه فوتبال ایران نیست. این تازه شروع ماجراست؛ همین که چشم روی هم بگذاریم و قدری زمان بگذرد، لیگ جدید شروع خواهد شد.
فرصت چندانی باقی نیست؛ باید کار را از همین حالا آغاز کرد. چه تیم‌هایی که در صدر جدول قراتر گرفتند، چه آنها که در کمرکش جدول جا خوش کردند و چه تیم‌های رده‌های پایین که بی شک برای فصل آینده باید برنامه‌های منسجم و دقیق تر داشته باشند.
به جمع تیم‌هایی که در حال حاضر می‌بینیم، دو تیم شمس آذر و استقلال خوزستان هم اضافه شده اند و مس و رفسنجان و مس کرمان از لیگ برتر خداحافظی کرده اند. حالا اگر می‌خواهیم لیگ بهتری داشته باشیم و از حالا برای داوری‌ها، جرزنی‌ها، بودجه‌های سنگین و سبک این و آن، استفاده از بند پ و … مرثیه سرایی نکنیم باید به فکر یک راهکار اساسی و برنامه ریزی درست و حسابی داشته باشیم.
باشگاه‌هایی که در لیگ برتر هستند، برای فصل بعد چه تدابیری اتخاذ کرده اند؟ آیا آنها برنامه ای برای نیمکت‌های خود دارند؟ بودجه‌های باشگاه‌ها متناسب با شرایط تورمی امروز هست یا نیست؟ آیا اصلا بودجه فصل بعد را مشخص کرده اند؟
کافی است از پیچ خردادماه عبور کنیم و هوای تابستان به آسمان ایران سرک بکشد؛ آن وقت فصل نقل و انتقالات به زودی آغاز خواهد شد. بازار مکاره ای که نفس کشیدن در آن هنر می‌خواهد! حالا ما می‌خواهیم با بمب‌های تصنعی، دلمان را خوش کنیم یا واقعا دوست داریم تیم ببندیم؟ راه حل چیست؛ چه باید کرد؟
آنچه به ما نهیب می‌زند این است که ایستادن سر جای خود و معطلی برای فصل بعد، فقط پای داوران را در شکست‌های احتمالی وسط می‌کشد؛ اما از الان به بعد که لیگ تعطیل شده است، هیچ داوری در هیچ فعل و انفعالی مقصر نیست. بلکه این مدیران باشگاه‌ها هستند که سیاست‌ها را تعیین می‌کنند. این مربیان هستند که برای لیگ جدید و پیش رو، نقشه می‌کشند و به دنبال راه حلی برای درخشش بیشتر هستند.
لیگ قبلی تمام شد، زندگی تازه ای در پیش است؛ باشگاه‌ها این نکته بدیهی را فراموش نکنند…
