یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که کاهش رسوبات چربی کلسترول به نام پلاک شریانی، حتی تا یک درصد، می‌تواند منجر به کاهش ۲۵ درصدی خطر حمله قلبی یا سکته شود. به این معنا که استفاده از درمان‌های کاهش دهنده چربی با کاهش خطر حمله قلبی و سکته مغزی همراه است.
این نتیجه یک متاآنالیز بزرگ (تحلیل آماری که نتایج چند مطالعه علمی متعدد را با هم ترکیب می‌کند.) است که در «جاما کاردیولوژی تراستد سورس» (JAMA Cardiology Trusted Source) منتشر شد.
در این بررسی، محققان، نتایج ۲۳ مطالعه قبلی را که بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۲ منتشر شده بود، بررسی کردند تا ارتباط بین تغییرات میزان انسداد پلاک در شریان و عوارض نامطلوب قلبی- عروقی، در درجه اول حمله قلبی و سکته مغزی را ارزیابی کنند.
این بررسی شامل بیش از ۷ هزار و ۴۰۰ بیمار و انواع دارو‌های مختلف درمانی کاهنده چربی، مانند استاتین‌ها و مهارکننده‌های PCSK ۹ (این مهار کننده‌های اخیر به بدن کمک می‌کنند تا کلسترول اضافی را از خون خارج کنند) بود.
محققان دریافتند که کاهش سطح پلاک تنها به میزان یک درصد با کاهش ۲۵ درصدی احتمال وقوع یک رویداد نامطلوب قلبی- عروقی مرتبط است. برای دستیابی به این نتیجه این تیم، تفاوت‌ها در حجم آتروم که درصد انسداد یک شریان توسط پلاک است، را بررسی کردند.
دکتر جی بی جان مانچینی استاد پزشکی در دانشگاه بریتیش کلمبیا و نویسنده اصلی این تحقیق گفت: این مطالعه به روزترین مرور سیستماتیک و متاآنالیز است که ارتباط بین کم شدن سطح پلاک و کاهش عوارض جانبی قلبی- عروقی را تایید می‌کند.
در نتیجه تحقیقات تیم مانچینی مشخص شده است که استفاده از درمان‌های کاهنده چربی با کاهش خطر حمله قلبی و سکته مغزی همراه است. این شیوه‌های درمانی همچنین میزان پلاک را در شریان‌ها کاهش می‌دهند؛ با این حال، در این تحقیق برای اولین بار محققان توانستند مستقیما نشان دهند که کاهش پلاک (رسوبات چربی کلسترول) به طور مستقیم با کاهش خطر عوارض جانبی قلبی- عروقی مرتبط است.
مانچینی می‌گوید: کاهش حجم پلاک با کاهش تهاجمی و پایدار چربی‌ها باید در بهبود سلامتی موثر واقع شود، اما نشان دادن رابطه مستقیم میان این دو، همانطور که در تجزیه و تحلیل فعلی نشان داده شده است، از طریق تحقیقات فردی دشوار بوده است. او توضیح داد که در حالی که مطالعات در مورد این موضوع وجود دارد، کارآزمایی‌ها اغلب بسیار کوتاه هستند یا افراد کمی را شامل می‌شوند که نمی‌توانند به تنهایی نتیجه‌گیری کنند.
مانچینی گفت: این ارزش یک متاآنالیز است که با گرفتن یک عکس کوچک‌شده و استفاده از مجموعه‌های داده کوچک‌تر با هم، می‌توانید روند‌هایی را شناسایی کنید که ممکن است به خودی خود واضح یا قطعی نبودند.
دکتر دیوید جی مارون، متخصص قلب و پروفسور پزشکی در استنفورد که به این تحقیق وابسته نبود، گفت که یافته‌های این تحقیق بسیار معتبر و با داده‌های قبلی سازگار است. او گفت: این تحقیق داده‌های جدیدی را جمع‌آوری می‌کند و این نتیجه را تقویت می‌کند که رگرسیون (کاهش، پسرفت) پلاک با کاهش حوادث قلبی- عروقی مرتبط است.
این تحقیق همچنین بینشی در مورد مکانیسم‌های بیولوژیکی در مورد اینکه چرا کاهش پلاک باعث بهبود سلامت قلب می‌شود، ارائه می‌دهد. ما قبلا فکر می‌کردیم که رگرسیون با افزایش قطر شریان‌های کرونری خطر حوادث را کاهش می‌دهد. اما چیزی که ما آموختیم این است که اگرچه می‌توانید پلاک را کمی کوچک کنید، نکته مهم تغییر ترکیب پلاک است.
