اسفناج، گیاهی علفی، یکساله، فاقد کرک، با ریشه‌ای عمیق و ستبر است.
این گیاه در درمان کم خونی، تحریک ترشحات معده و صفرا و در افراد مبتلا به کمبود ویتامین A, B, C, D تجویز می‌شود. بعلاوه در بیماری‌های مقاوم پوستی، اسکوربوت، تقویت اعصاب، در رفع سرفه‌های خشک، آسم، گرفتگی صدا، یبوست، روماتیسم، نقرس و کمی ترشح شیر نیز مصرف می‌شود .
آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: اثرات آنتی اکسیدانی و ضدسرطانی از ترکیبات این گیاه گزارش شده است . مصرف طولانی مدت موجب پیشگیری از استرس اکسیداسیون و پیری سلول‌های مغز موش صحرایی می‌شود .
احتیاط و منع مصرف: بعلت دارا بودن ترکیبات اگزالات اسفناج را نباید به بیماران مبتلا به ورم مفاصل، سنگ‌های صفراوی و کلیوی تجویز نمود .
منع مصرف: مطلبی یافت نشد.
ترکیبات شیمیایی: پروتئین، چربی، ساکارید، رنگدانه، مواد معدنی، ویتامین .
نحوه و میزان مصرف: معمولاً بصورت پخته شده مصرف می‌شود؛ و هیچ گونه عوارضی از آن گزارش نشده فقط به دلیل اگزلات بالا باز جذب کلسیم را کاهش می‌دهد
