این گروه، بررسی گسترده خود در مورد شیوه‌هایی را که آلودگی هوا می‌تواند باعث سرطان ریه شود، شرح می‌دهد و آلن بالمین، از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، کار انجام شده توسط گروه در این تلاش جدید را تشریح کرد.
نتایج تحقیقات قبلی نشان داده است که ارتباط قوی بین قرار گرفتن در معرض برخی از انواع آلودگی هوا و سرطان ریه وجود دارد اما به‌دلیل گستردگی ذرات موجود در آلودگی هوا، دانشمندان علوم پزشکی نتوانسته‌اند به‌طور قطعی توضیح دهند که چگونه تنفس هوای آلوده می‌تواند سرطان ریه ایجاد کند، در این تحقیق جدید، محققان وظیفه یافتن این پاسخ را بر عهده گرفتند.
محققان سوابق پزشکی موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی بیمارانی که در کانادا، تایوان، کره جنوبی و بریتانیا زندگی می‌کردند را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و به‌طور خاص بر روی بیمارانی که به سرطان ریه مبتلا شده بودند همچنین دارای یک جهش ژنی به نام EFGR بودند که پیش از این با افزایش احتمال ابتلا به سرطان ریه مرتبط بود، تمرکز کردند.
آنان دریافتند که سرطان ریه در چنین بیمارانی بیشتر در افرادی که در معرض ذرات با قطر ۲.۵ میکرومتر یا کمتر قرار دارند رخ می‌دهد؛ اندازه‌ای که به آنها اجازه می‌دهد تا به‌طور عمقی وارد ریه‌ها شوند.
گروه بعدی موش‌های آزمایشی را برای حمل جهش EFGR مهندسی کردند؛ این امر باعث می‌شود در صورت قرار گرفتن در معرض ذرات ریز آلاینده هوا، احتمال ابتلا به سرطان ریه بیشتر شود اما محققان به‌عنوان بخشی از تحقیق خود دریافتند که موش‌ها افزایشی در تعداد جهش‌های سلولی در ریه‌های خود را تجربه نکردند.
این مورد نشان می‌دهد که آلودگی هوا به‌خودی خود باعث جهش‌های جدیدی نمی‌شود اما در عوض به شرایطی کمک می‌کند که سلول‌های مستعد جهش را وادار به انجام این کار می‌کند.
محققان پیشنهادکردند که آلودگی هوا به‌طور کلی دلیل مستقیم جهش در ریه‌ها نیست که منجر به سرطان ریه می‌شود بلکه در عوض، سلول‌های موجود را تحریک می‌کند تا به‌دلیل التهاب ناشی از آن شروع به جهش کنند.
این نظریه با دادن داروهای مسدود کننده IL-۱β به موش‌های آزمایشی که شانس ابتلا به سرطان ریه را کاهش می‌دهد، تقویت شد.
یافته‌های این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.
