مهم‌ترین عارضه کمبود آهن، کم‌خونی ناشی از فقر آهن است که این مشکل زمانی رخ می‌دهد که بدن، آهن ذخیره موجود در خون، کبد، طحال و مغز استخوان را شروع به مصرف کند. با ادامه کمبود آهن در رژیم غذایی، گلبول‌های قرمز خون کوچک تر شده و میزان هموگلوبین آن ها نیز کاهش می‌یابد.
به دنبال کم خونی فقر آهن، اکسیژنی که از ریه به بافت‌ها منتقل می‌شود نیز کاهش می‌یابد؛ این کمبود اکسیژن باعث کاهش انرژی و احساس خستگی مداوم، اشکال در تنظیم دمای بدن، عدم توانایی در انجام کارهای روزانه و فعالیت ورزشی و کاهش حافظه و تمرکز می‌شود.
چه گروه‌هایی در معرض خطر کمبود آهن هستند؟
بانوان باردار، نوزادان تغذیه شده با شیرخشک، کودکان خردسال، زنان با میزان خون‌ریزی زیاد ماهیانه، افرادی که بیماری‌های مزمن دستگاه گوارش دارند، افرادی که سابقه ابتلا به سرطان یا جراحی در دستگاه گوارش را دارند، افرادی که از انواع رژیم‌های گیاهخواری پیروی می‌کنند و افرادی که بیش از هر هشت هفته یک بار خون اهدا کرده باشند، نسبت به دیگران بیشتر در خطر کمبود آهن و کم‌خونی ناشی از آن قرار دارند.
