برونشیت به آماس و التهاب گذرگاه هوا بین بینی و ریه ها گفته می شود که به نای و نایژه ها آسیب می رساند، نایژه ها، لوله های هوا هستند که از آنها هوا از ریه ها وارد و خارج می شود.
برونشیت می تواند حاد (استمرار کم) یا مزمن (استمرار طولانی) باشد، برونشیت حاد معمولاً از طریق عفونت های ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود، این نوع برونشیت معمولاً بدون ایجاد مشکل به سرعت درمان می یابد، برونشیت مزمن نشانه یک بیماری ریوی جدی تر است، این نوع برونشیت می تواند کاهش یابد اما هیچ گاه درمان نمی شود.
برونشیت حاد و مزمن هر2 التهابات ایجاد شده در گذرگاه هوا است اما عوامل پیدایش و درمان آنها متفاوت است، برونشیت حاد معمولاً طی زمستان اتفاق می افتد، معمولاً به دنبال یک بیماری ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا می آید و می تواند عفونت های باکتریایی همراه خود داشته باشد.
فردی که به برونشیت حاد مبتلا است معمولاً طی 2هفته بهبود می یابد، اما سرفه هایی که همراه با بیماری می آید ممکن است مدت بیشتری به طول انجامد، همانند سایر عفونت های گذرگاه هوا، ممکن است فرد به سینه پهلو نیز مبتلا شود.
هرشخصی می تواند به برونشیت حاد مبتلا شود اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مانند نوزادان و افراد سالخورده بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند، افراد سیگاری و مبتلا به بیماری های قلبی و ریوی نیز بیشتر در خطر ابتلا به آن هستند، همچنین افرادی که در معرض بخارهای شیمیایی یا آلودگی شدید هوا قرار دارند.
برونشیت مزمن یکی از عوامل اصلی مرگ و ناتوانی است، انجمن ریه در امریکا برآورد می کند که تقریباً ۱۴ میلیون امریکایی از این بیماری رنج می برند، این نوع برونشیت نیز مثل برونشیت حاد با سرفه و خلط سازی بسیار همراه است، این علائم در برونشیت مزمن تقریباً سه ماه در دویال پیاپی باقی می ماند، این نوع برونشیت به آهستگی پیشرفت می کند.
بیشتر موارد برونشیت حاد پس از چند روز تا یک هفته بدون مداخله پزشکی برطرف می شود. گاهی اوقات، سرفه همراه با برونشیت حاد برای چند هفته تا چند ماه طول می کشد، این معمولاً به این دلیل است که برونش ها زمان زیادی طول می کشد تا بهبود یابند.
برونشیت مزمن یک بیماری پیشرونده است که برای آن هیچ درمانی وجود ندارد. علایم برونشیت مزمن به صورت معمول در یک زمان چند ماه طول می کشد. علایم بهتر می شوند اما سپس دوباره بیش از یک بار در سال، بخصوص در طی زمستان رخ می دهند، اثرات همچنان که بیماری بدتر می شود، بیشتر طول می کشند، به تدریج سرفه کردن ها همواره رخ می دهند، صبح ها و در هوای سرد و مرطوب بدتر می شوند. همچنانکه برونشیت مزمن ادامه پیدا می کند، عفونت های قفسه سینه بیشتر تکرار می شوند.
موارد زیادی از برونشیت حاد به خودی خود بدون درمان برطرف می شوند. برونشیت مزمن اگر در مراحل اولیه بیماری تشخیص داده شود به صورت موثرتری می تواند درمان شود. در حالی که هیچ درمانی برای برونشیت مزمن وجود ندارد، انواع مختلفی از داروها وجود دارند که به تحت کنترل درآوردن و برطرف کردن علایم کمک خواهندکرد:
داروهایی که برونکودیلاتور نامیده می شوند و معمولاً جهت درمان آسم تجویز می شوند، به باز کردن لوله های برونش و پاک کردن آن از موکوس کمک خواهند کرد، این داروها معمولاً همراه با یک inhaler تجویز می شوند.
داروهایی که موکولیتیک نامیده می شوند، موکوس موجود در راه های هوایی را رقیق یا نرم کرده و خروج آن را به همراه سرفه آسان تر می کنند، همچنین می توانند برای درمان برونشیت مزمن به کار روند.
