روشهای مورد استفاده برای احیای بزرگسالان، نوزادان و کودکان مشابه هستند و تنها یک تفاوت کوچک وجود دارد و اینکه به طور کلی به دلیل کوچکتر بودن بینی و دهان نوزاد، راحت تر می توان هوا را به داخل ریه بیمار منتقل کرد. همچنین باید برای احیای دهان به دهان در کودکان کمی بیشتر از بزرگسالان دقت کرد. به طور مثال نباید سر کودک را خیلی به عقب خم کرد، زیرا راه هوایی و گردن کودکان آسیب‌پذیرتر از بزرگسالان است.
خواندن مطلب در مورد CPR نمی تواند به شما کمک کند که آن را به خوبی انجام دهید اما رعایت چندین نکته پیش از اقدام به این کار ضروری است. به دلیل حفظ ایمنی بیمار، فرد باید دوره CPR نوزاد/کودک را گذرانده باشد. همچنین، باید به خاطر داشت که آموزش احیای قلبی-ریوی نیاز به تمرین مکرر دارد زیرا بدون تکرار به احتمال زیاد مهارت های انجام CPR فراموش می شود.
بهترین گزینه برای ایست قلبی که پس از یک مشکل تنفسی، غرق شدگی و مصرف بیش از حد دارو رخ می دهد ممکن است استفاده از روش احیای قلبی-ریوی باشد.
تنها در صورتی باید از احیای قلبی-ریوی استفاده کرد که کودک این سه شرایط را داشته باشد: بیهوش است، نفس نمی‌کشد و نبض ندارد. استفاده از این روش برای کودکی که این شرایط را نداشته باشد، بیشتر از اینکه مفید باشد، ضرر دارد.
اگر نفس کودک قطع شود چه باید کرد؟
آرامش خود را حفظ کنید. هر چقدر هم که این وضعیت نگران کننده باشد، برای کمک رسانی باید از هوشیاری لازم برخوردار بود. روی شانهٔ کودک بزنید و اسم او را صدا کنید. اگر پاسخ نمی‌دهد چنانچه شخص دیگری در محل حضور دارد از وی بخواهید با اورژانس تماس بگیرد و خودتان عملیات نجات را در صورت آگاهی کامل از چگونگی آن سریعا شروع کنید.
اگر تنها هستید مراحل CPR را شروع کنید. نگران انجام درست آن نباشید. آنچه مهم است این است که مراحل را تا جایی که می توانید سریع انجام دهید.
به گزارش هلث دی نیوز، دستورالعمل‌های آکادمی اطفال آمریکا این پنج مرحله را به عنوان اصول اولیه کارهایی که باید در شرایط اضطراری انجام داد، یادآوری کرده است. به سرعت اما به آرامی کودک خود را به پشت روی یک سطح سفت و محکم قرار دهید، مگر اینکه احتمال آسیب نخاع، گردن یا کمر وجود داشته باشد. در این صورت او را حرکت ندهید. همچنین اگر کودک خونریزی دارد، با اعمال فشار بر ناحیه، اقدامات لازم برای توقف خونریزی را انجام دهید و تا زمانی که خونریزی تحت کنترل نباشد، احیای قلبی – ریوی را انجام ندهید.
۱. هوشیاری، تنفس و نبض کودک را بررسی کنید.
۲. تنفس دادن به کودک را آغاز کنید. چانه کودک را بالا گرفته تا مجرای هوایی باز شود سپس بینی او را با انگشتان خود بگیرید. دهان خود را روی دهان کودک خود قرار داده و به مدت یک تا یک و نیم ثانیه نفس خود را بیرون دهید. دقت داشته باشید آیا قفسه سینه کودک بالا می آید یا خیر. دهان خود را بردارید و اجازه دهید قفسه سینه در حالت اولیه قرار گیرد. این کار را تکرار کنید و سه ثانیه بعد دوباره به کودک خود نفس بدهید.
۳. بررسی کنید که آیا قلب او ضربان دارد. با فشار دادن آرام دو انگشت بین حنجره او و عضله ای که از کنار گردن می گذرد، نبض را احساس و بررسی کنید. اگر نبض را احساس کردید، هر سه ثانیه یک بار به کودک نفس بدهید تا زمانی که او به تنهایی شروع به تنفس کند. اگر نبض را احساس نمی کنید، به مرحله بعدی بروید.
۴. قفسه سینه را فشرده کنید (ماساژ قلبی). با استفاده از دو انگشت، قفسه سینه کودک را حدود یک سوم تا نیمی از عمق قفسه سینه او فشار دهید. به طور متناوب پنج بار فشرده سازی سریع قفسه سینه را با دادن تنفس جابجا کنید. هر دقیقه تنفس و نبض را چک کنید. این کار را تا زمانی ادامه دهید که کودک نبض داشته باشد و خودش شروع به نفس کشیدن کند.
۵. اگر تا این زمان هنوز کسی با اورژانس تماس نگرفته، احیا کننده باید این کار را انجام دهد.
