دارچین Cinnamomum verum و یا Cinnamomum zeylanicum درختچه‌ای است از راسته لورالس (Laurales) تیره برگ بو‌ها (Lauraceae) از جنس دارچین‌ها. (Cinnamomum) دارچین درختی است کوچک، همیشه سبز، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر که از تمام قسمت‌های آن بویی مطبوع استشمام می‌شود. گل‌های آن در فاصله ماه‌های بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می‌شود.
دارچین حاوی میزان قابل توجهی از ترکیبات با قدرت آنتی اکسیدانی است و به همین دلیل با رادیکال‌های آزادی که باعث پیری سلول‌ها می‌شود مقابله می‌کند. دارچین فعالیت مغز را افزایش می‌دهد و فشار‌های عصبی را از بین می‌برد. ترکیباتی در دارچین دیده شده است که از بروز زوال عقل و مشخصا آلزایمر جلوگیری می‌کنند. این ترکیبات شامل cinnamaldehyde, epicatechins, CEppt (Cinnamon Extract precipitate) می‌باشند.
عصاره دارچین به طور موثر مانع انباشتگی آمیلوئید بتا و پروتئین تائو که از مشخصه‌های بیماری آلزایمر هستند می‌شود. همچنین دارچین مانع از ایجاد سمیت در سلولی‌های سیستم عصبی در مدل‌های بالینی و حیوانات آزمایشگاهی می‌شود. در واقع دارچین دارای اثرات محافظت کننده سیستم عصبی است که باعث پیشگیری و کنترل استرس اکسیداتیو و پروتئین‌های التهابی می‌شود. دارچین و به ویژه ماده موثر “سینامالدئید” به نظر می‌رسد ترکیب موثر و ایمن برای درمان و پیشگیری از شروع و یا پیشرفت آلزایمر است.
در تحقیقی که توسط محققان دانشگاه راش آمریکا با همکاری مرکز پزشکی امور بازنشستگان «جیمز براون» در شیکاگو ارائه شده است بهبود در عملکرد مغز موش‌های آزمایشگاهی و بهتر شدن فرآیند یادگیری در آن‌ها پس از استفاده از درمان‌های مبتنی بر دارچین بخوبی مشخص است. این دانشمندان اثر درمانی فوق را مرتبط با حضور ترکیب شیمیایی «بنزوات سدیم» در دارچین می‌دانند. این ترکیب زمانی آزاد می‌شود که دارچین درون بدن خرد شود. دکتر پاهان می‌گوید: ما درباره این که چرا و چگونه تغییراتی در مغز افرادی روی می‌دهد که توانایی چشمگیری در یادگیری ندارند، هنوز چیز زیادی نمی‌دانیم. به طور کلی در مغز افرادی که در امر یادگیری ضعف دارند سطح پروتئین GABRA۵ هیپوکامپوس بالا و در مقابل میزان CREB در سطح پایینی قرار دارد، اما مشخص شده که پس از یک ماه درمان مبتنی بر دارچین این وضعیت به طور چشمگیری روند معکوس پیدا می‌کند. همچنین مشخص شده این ادویه در کمک به کاهش روند پیشرفت بیماری پارکینسون نیز مؤثر است. در مطالعه‌ای که در موش‌های مبتلا به بیماری پارکینسون انجام شد، مصرف دارچین به محافظت از نورون‌ها کمک کرده و باعث بهبود عملکرد عضلانی گردید.
البته توصیه می‌شود دارچین از نوع سریلانکایی و نه چینی استفاده شود، زیرا نوع سریلانکایی دارچین حاوی ترکیبات سمی کومارینی به میزان کمتری است. این ترکیبات بر عملکرد کبد تأثیر منفی می‌گذارند.
