دراگان اسکوچیچ، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران که یوزها را به جام جهانی قطر رسانده بود حالا از تلویزیون بازی‌های ایران را تماشا می‌کند. او در شرایطی که می‌گفت حس وحشتناکی داشته و دیدن بازی ایران برایش آسان نبوده کارشناس برنامه الجزیر کرواسی بود و صحبت‌های جالب توجهی را راجع به شکست سنگین ایران مقابل انگلیس انجام داد:
فکر کنم چندان بی تفاوت نبودید زمانی که بازی ایران و انگلیس را نگاه می‌کردید چرا که تا چند وقت گذشته سرمربی ایران بودید.
نه من بی تفاوت نبودم، تقریبا تیم را سه سال تمرین دادم و این تیم را می‌شناسم. مطمئنم این چهره واقعی ایران نیست.
چه احساسی به شما دست داد وقتی که مسابقه را در تلویزیون نگاه کردید ولی آنجا حضور نداشتید؟
وحشتناک! برای من سخت بود که این بازی را ببینم ولی نمی‌توانیم روی یکسری از پارامترهای بیرونی تاثیر بگذاریم.
فکر کنم یک شگفتی منفی بود و ایران شش گل خورد. آیا این قدرت واقعی انگلیس بود یا مسئله دیگری وجود داشت؟
این بازی‌ای بود که می‌تواند هر دو تیم را فریب دهد. به نظرم این ایران واقعی نبود. من خودم یک مقدار متعجب شدم وقتی ترکیب تیم را دیدم. خیلی دفاعی بود و ایران بیشتر از این می‌توانست توانش را نشان دهد. ایران نه تنها دفاعی وارد زمین شده بود بلکه سه بازیکنی که اصلا در کل دوره مقدماتی حضور نداشتند در این ارنج ایستاده بودند و بازی می‌کردند. به طور قطع انگلیس تیم برتر است و آنها خودشان را فعال‌تر نشان دادند. ایران از نظر ژنتیکی تیمی نیست که بخواهد ابتکار عمل را واگذار کند و ببیند چه اتفاقی می‌افتد.
آیا به نظر شما ملی‌پوشان و سرمربی ایران درس‌های کافی را از این بازی را گرفته‌اند یا این شکست آنها را از پا خواهد انداخت؟
هنوز می‌توانند در دو مسابقه خوب بازی کنند. به نظرم درس‌های کافی را از این مسابقه گرفته‌اند.
چقدر جانشین شما تیم را از نظر تاکتیکی و بازیکن‌ها تیم را تغییر داده است؟
به لحاظ تاکتیکی ناخوشایند است که خودم را در نقش دیگری قرار دهم چون ایشان الان سرمربی است و شاید باید مقداری بازتر بازی می‌کرد. سخت است که بخواهم یک پاسخ عاقلانه برای این شکست بدهم که اگر من بودم چه می‌کردم.
برای کادرفنی انگلیس خوردن دو گل از ایران خوشایند نبود چون در زمان حساسی گل‌ها به ثمر رسید.
منظور شما از زمان ناخوشایند چیست؟ نمی‌دانم شاید برای انگلیسی‌ها بعد از زدن گل‌های زیاد یک مسابقه تمرینی شده بود. در بیست دقیقه اول ترس در هر دو تیم دیده می‌شد ولی وقتی ایران ابتکار عمل را به انگلیس داد، آنها با نفوذ از کناره‌های زمین گل زدند. آنچه از همه خنده‌دارتر است این است که کی‌روش بیشترین تغییر را در همین قسمت از زمین ایجاد کرد!
آمریکا تیم جالبی است، در مسابقه با ولز چقدر قوی بودند؟
آنها بعد از گل اول فرصت داشتند گل‌های بیشتری بزنند و در خط حمله خطرناک‌تر هستند. به نظرم ولز با یک گرفتگی عضلانی حرکت می‌کرد! ولز به ضدحمله چشم دوخته بود و سعی می‌کرد توپها را مستقیم به بیل برساند و خط هافبک را حذف می‌کردند.
